Ten Things About Gaddafi They Don’t Want You To Know

What do you think of when you hear the name Colonel Gaddafi? Tyrant? Dictator? Terrorist? Well, a national citizen of Libya may disagree but we want you to decide.

For 41 years until his demise in October 2011, Muammar Gaddafi did some truly amazing things for his country and repeatedly tried to unite and empower the whole of Africa.

So despite what you’ve heard on the radio, seen in the media or on the TV, Gaddafi did some powerful things that are not characteristic of a “vicious dictator” as portrayed by the western media.

1. In Libya a home is considered a natural human right

In Gaddafi’s Green Book it states: ”The house is a basic need of both the individual and the family, therefore it should not be owned by others”. Gaddafi’s Green Book is the formal leader’s political philosophy, it was first published in 1975 and was intended reading for all Libyans even being included in the national curriculum.

2. Education and medical treatment were all free

Under Gaddafi, Libya could boast one of the best healthcare services in the Middle East and Africa.  Also if a Libyan citizen could not access the desired educational course or correct medical treatment in Libya they were funded to go abroad.

3. Gaddafi carried out the world’s largest irrigation project

The largest irrigation system in the world also known as the great manmade river was designed to make water readily available to all Libyan’s across the entire country. It was funded by the Gaddafi government and it said that Gaddafi himself called it ”the eighth wonder of the world”.

4. It was free to start a farming business

If any Libyan wanted to start a farm they were given a house, farm land and live stock and seeds all free of charge.

5. A bursary was given to mothers with newborn babies

When a Libyan woman gave birth she was given 5000 (US dollars) for herself and the child.

6. Electricity was free

Electricity was free in Libya meaning absolutely no electric bills!

7.  Cheap petrol

During Gaddafi’s reign the price of petrol in Libya was as low as 0.14 (US dollars) per litre.

8. Gaddafi raised the level of education

Before Gaddafi only 25% of Libyans were literate. This figure was brought up to 87% with 25% earning university degrees.

9. Libya had It’s own state bank

Libya had its own State bank, which provided loans to citizens at zero percent interest by law and they had no external debt.

10. The gold dinar

Before the fall of Tripoli and his untimely demise, Gaddafi was trying to introduce a single African currency linked to gold. Following in the foot steps of the late great pioneer Marcus Garvey who first coined the term ”United States of Africa”. Gaddafi wanted to introduce and only trade in the African gold Dinar  – a move which would have thrown the world economy into chaos.

The Dinar was widely opposed by the ‘elite’ of today’s society and who could blame them. African nations would have finally had the power to bring itself out of debt and poverty and only trade in this precious commodity. They would have been able to finally say ‘no’ to external exploitation and charge whatever they felt suitable for precious resources. It has been said that the gold Dinar was the real reason for the NATO led rebellion, in a bid to oust the outspoken leader.

So, was Muammar Gaddafi a Terrorist?

Few can answer this question fairly, but if anyone can, it’s a Libyan citizen who has lived under his reign? Whatever the case, it seems rather apparent that he did some positive things for his country despite the infamous notoriety surrounding his name. And that’s something you should try to remember when judging in future.

This quirky video documentary spells out an interesting, if rather different, story from the one we think we know.

Narod najviše veruje Vučiću, a najmanje Pajtiću!Građani Srbije i dalje najviše veruju u ono što priča i radi premijer i lider SNS Aleksandar Vučić, dok je prvi čovek DS i još uvek aktuelni šef vojvođanskog režima Bojan Pajtić, poslednji kome bi birači ukazali poverenje, pokazuju rezultati prvog predizbornog istraživanje agencije "Faktor plus"

PRVO PREDIZBORNO ISTRAŽIVANJE FAKTOR PLUSA: Narod najviše veruje Vučiću, a najmanje Pajtiću!

Građani Srbije i dalje najviše veruju u ono što priča i radi premijer i lider SNS Aleksandar Vučić, dok je prvi čovek DS i još uvek aktuelni šef vojvođanskog režima Bojan Pajtić, poslednji kome bi birači ukazali poverenje, pokazuju rezultati prvog predizbornog istraživanje agencije "Faktor plus"

informer.rs 03. 02. 2016. 11:55

183

Tanjug

Prema rezultatima ankete koju je "Faktor plus" sproveo u periodu od 26. januara do 2. februara, Vučiću veruje čak 57 odsto građana, dok se njegovom političkom delovanju protivi 31 odsto njih.

Na drugoj strani, poverenje u Bojana Pajtića ima tek 9 procenata anketiranih, a čak 63 odsto njih smatra da lider DS ne radi dobro svoj posao.

Na "listi poverenja" drugo mesto dele predsednik Srbije Tomislav Nikolić i potpredsednica Vlade Zorana Mihajlović, kojima je simpatije poklonilo 27 odsto anketiranih. Treći na listi je lider SPS Ivica Dačić, a za njim slede Branko Ružić, Vojislav Šešelj i Boris Tadić.

Informer

SNS 49,5%, SPS 10,6%, DS 6,8%, SRS 6%

Ukoliko bi u nedelju bili održani vanredni parlamentarni izbori u Srbiji, ubedljivu pobedu odneo bi SNS sa 49,5 odsto osvojenih glasova, dok bi na drugom mestu bio SPS sa 10,6 procenata. U srpskom parlamentu našlobi se mesta i za DS (6,8%), radikale (6,0%), DSS-Dveri (5,6%) i listu koju predvode SDS i LDP (5,2%). Svi ostali našli bi se ispod neophodnog cenzusa od 5 odsto.

Informer

Istraživanje pokazuje da bi u ovom trenutku na predstojeće izbore izašlo 53 odsto upisanih birača, dok čak 25 procenata glasača tvrdi da se neće pojaviti na biralištima. Od onih koji žele da ispune svoju građansku dužnost 70 odsto već sada zna za koga će glasati, a 30 odsto još nije donelo tu odluku.

Informer

Informer

 

Ekonomska kriza je majka fašizma

Holivud prikazuje fašizam kao ekipicu loših u uniformi koji remete standarde i izdaju naređenja. Stvarnost je još izopačenija. Prema rečima Franca Leopolda Nojmana (u Behemoth: The Structure & Practice of National Socialism, 1933–1944) fašizam je apsolutno saučesništvo između krupnog kapitala i države. Tamo gde interesi krupnog kapitala postaju interesi politike, tu je blizu i fašizam. Nije ni čudo što se javlja kao odgovor na komunističku revoluciju u Sovjetskom Savezu.

Fašizam negira borbu klasa, ali u toj borbi predstavlja naoružanu mišicu kapitala. Nižu srednju klasu i marginalizovane slojeve ispunjava strahom od ekonomske krize, od levice i proletarizacije i predstavlja ih kao paramilitarce, kako bi brutalnom silom smanjio broj socijalista, sindikalaca, radničkih i društvenih pokreta. Musolinija su plaćali fabrika oružja „Ansaldo“ i engleska tajna služba; Hitlera su finansirali proizvođači oružja iz Rura; Franko je imao podršku veleposednika i privrednika, Pinoče – SAD i čileanske oligarhije.

Ekonomska kriza je kćer kapitalizma i majka fašizma istovremeno.Uprkos tome što je bila u pobedničkom timu u Prvom svetskom ratu, Italija je iz rata izašla toliko uništena da je srednja klasa urušena i priređeno joj je masovno učešće u Musolinijevom maršu na Rim. Na majskim izborima 1924, Hitler je dobio samo 6,5 odsto glasova,u decembru iste godine samo tri procenta. Međutim, 1932. je dobio 37,2 odsto i došao je na vlast, što je iskoristio za ukidanje drugih partija. Ali fašizam ne ublažava krizu – on je otežava. Za vreme Musolinija životni troškovi su trostruko porasli. Hitler je nezaposlene zaposlio u proizvodnji naoružanja koja je dovela do Drugog svetskog rata koji je opustošio Evropu i ostavio iza sebe 60 miliona mrtvih. Franko je započeo građanski rat čija je cena bila više od milion mrtvih i nekoliko decenija propasti. Argentinski fašisti su pogubili oko 30.000 sunarodnika, Pinoče je ubio oko tri hiljade Čileanaca.

Fašizam okuplja mase, ali služi aristokratijama. Njegove vođe dolaze iz visokih klasa i uspostavljaju hijerarhijske i autoritarne sisteme. Istoričar Čarls Majer naglašava da je 1927. godine 75 odsto članova italijanske fašističke partije bilo iz srednje i niže srednje klase, samo 15 procenata su bili radnici, a 10 odsto je dolazilo iz elite. Oni su međutim zauzimali visoke pozicije i određivali su konačne ciljeve. Hitler je uspostavio Fuhrer-Prinzip: svaki funkcioner treba da koristi podređene kako mu drago zarad postizanja cilja, a račune polaže isključivo nadređenom. Kaudiljo falangista je odgovoran samo pred Bogom i istorijom, bolje rečeno, ni pred kim.

Fašizam je rasistički: Hitler je postulirao superiornost arijevske „rase“, Musolini je zbrisao Libijce i Etiopljane, a planirao je i žrtvu pola miliona „varvarskih i inferiornih“ robova u korist 50.000 superiornih Italijana.Fašizam zbog svojih ciljeva žrtvuje narode i kulture koje prezire.Falangisti su uzeli kontrolu nad Španijom uz pomoć mavarskih trupa iz Melilje. Albert Šper, Hitlerov ministar privrede, produžio je Drugi svetski rat za još dve-tri godine proizvodnjom oružja u kojoj je radilo tri miliona robova „nižih“ rasa.

Fašizam je blagosloven: sveštenici su podržavali falangiste koji su izlazili da ubijaju bližnje i streljaju pesnike. Papa je blagoslovio trupe koje je Musolini poslao u rat. Nikada nije osudio Hitlerovo nasilje. Crkva se klanjala Franku i Pinočeu kao idolima.

Fašizam je ženomrzački. Misija žena se svodi na Kirche, Kuchen, Kinder,to jest na crkvu, kuhinju, decu. Nikada nijedna pratilja nije javno nastupala uz svog lidera – oni koji su ih imali, krili su ih ili su ih potpuno potisnuli. Nikada nisu prihvatili da jedna žena napreduje svojom zaslugom ili inicijativom. Hitler ih je zatvarao na farme za uzgoj kako bi rađale arijevce; Musolini im je dodelio ulogu utrobe za povećanje italijanske demografije; Franko i Pinoče su ih ograničili na crkvu i salu za porođaje.

Fašizam je antiintelektualan. Sve avangarde prošlog veka bile su napredne: ekspresionizam, dadizam, nadrealizam, konstruktivizam, kubizam, egzistencijalizam, nova figuracija. Sve njih je, izuzev futurizma, tretirao kao „degenerisanu umetnost“. Fašizam ne izmišlja, već reciklira. Veruje samo u juče, jedno imaginarno juče koje nikada nije ni postojalo. Fašizam je ubio Mateotija, zatočio Gramšija, streljao Federika Garsiju Lorku, pogubio u zatvoru Hosea Ernandesa. Pinoče je ubio Viktora Haru. „Kada čujem reč kultura, vadim pištolj“, govorio je Gering. Kada budemo čuli da se govori o fašizmu, vadimo našu kulturu!